Prolog: Tajemnica

Drodzy Minato, Kuschino oraz Fugaku i Mikoto.

        Na samym początku chciałam was wszystkich pozdrowić mam nadzieje, że dobrze się odżywiacie Miko i ty Kusch. Cieszę się, że u was wszystko w porządku. A co u mnie? U mnie? Chciałam was przeprosić. Naprawdę żałuje. Żałuje, że poznałam tę osobę. Mogłam was w tedy posłuchać. Gomene.  Wiecie jak to jest śnić o czymś prawda. Mówiliście mi, że jestem silna, lecz to nie prawda.  Kusch… mam nadzieje, że jak Naruto się urodzi będzie tak silny jak jego ojciec. Mam nadzieje, że wam się ułoży. Gomen Minato. Gomen Kushino. Za to, że nie będzie mnie podczas narodzin Naruto. Za to, że nie zobaczę już was nigdy więcej. Cieszę się, że los obdarzył mnie takimi przyjaciółmi, jakimi jesteście wy i Fugaku i Mikoto.

Gdy ten list otrzymacie to znak, że już mnie nie ma na tym świecie. A wioska została brutalnie wymordowana. Gomene, że tak to się wszystko stało. Gomene za to, że nie byłam wstanie ochronić swojego ludu. Byłam ślepa. Tylko tak można to wyjaśnić. Nie powinnam była tego robić. To wy we mnie uwierzyliście mimo mojego wieku daliście mi szansę. Gomene Minato, Gomene Kushina zawiodłam was. Miałam zostać chrzęsną Naruto a teraz mnie nie ma. Nie płaczcie za mną nie jestem tego warta. Mam jedynie prośbę.. Przepraszam, że postawiłam was przed tym faktem. Widzicie tą dziewczynkę, którą przyniósł ten chłopiec z waszej wioski. To moja jedyna córka. Jedyna osoba, która przeżyła z całej wioski.  Wiem nie powiedziałam wam o tym, bo bałam się. Wiecie, że nie powinnam była mieć dzieci. Przez to mój klan… moja wioska… wszyscy, których kochałam zginęli. A ja… a ja… jedynie mogłam patrzeć jak umierają… Jak płoną… Słyszałam ich krzyki, lecz nie mogłam nic zrobić… Płacz dzieci… widziałam jak starały się uciec i schować się, lecz bez skutecznie. Jedyne moje marzenie to by moja córka miała dobre dzieciństwo, aby stała się silna. I aby była bezpieczna. Jedynym takim miejsce jest Konoha. Błagam was zaopiekujcie się nią moją kruszynką kochaną.

Minato… wiesz, gdy byliście tu z Kushiną i pod czas tego, o czym nie wolno nam mówić stało się coś złego. To dziecko, gdy podrośnie będzie wyjątkowe. Nie mówię tego, jako jego matka. Lecz czułam to i czuje nadal. Piszę do was ten list, bo to wy, jako jedyni w we mnie uwierzyliście a później opiekowaliście się mną. I jesteście dla mnie jak rodzina. Więc proszę zaopiekujcie się moim aniołkiem. I proszę nigdy nie mówcie jej skąd tak naprawdę pochodzi i kim byłam. To dla jej dobra. Mam nadzieje, że was syn się z nią zaprzyjaźni i oczywiście syn Fugaku i Mikoto. Słyszałam, że już urodziła, kiedy to było?? Jak dobrze pamiętam to 23-go lipca prawda? Możecie jej pogratulować. Pozdrówcie ich ode mnie i pokaście ten list. Waszej czwórce ufam nad życie i wiem, że mnie nie zawiedziecie i nie zdradzicie jak to miało miejsce w dzień mojej śmierci. Mimo iż wiedziałam, co mnie czeka. Wiedziałam, że zginę. Nie mogłam się wycofać.

Wiem, że to, co się stało to moja wina. Przepraszam za to wszystko za te kłopoty, jakimi was teraz obdarzam. Proszę ciebie Minato Namikaze byś zaopiekował się moją małą dziewczynką. Wiem, że to nie właściwa pora, bo za około kilku miesięcy urodzi się twój syn. Ale proszę o to. 

On nie może wiedzieć o jej istnieniu. Nie może o tym się dowiedzieć w innym razie zabije ją.

A ciebie Sarutobi Hiruzen. Proszę byś nauczył ją to, co jest dobre. Mam nadzieje, że odziedziczy wolę ognia i nie stanie się taka jak jej rodzice. Mam nadzieje, że wyrośnie na piękną i zdrową dziewczynkę silną i mądrą. Mam nadzieje, że znajdzie swoich przyjaciół nawet teraz, gdy sprawiliśmy jej wielki ból.

Żałuje tego wszystkiego. Mój aniołek wycierpiał przeze mnie wiele. Nawet nie umiem tego opisać w słowach.  Żałuje tego wszystkiego. 

Gomene.

Wasza przyjaciółka

Ps Mała ma trzy dni. Dziękuje za wysłanie wsparcia to dzięki temu moja córeczka jeszcze żyje.

W pomieszczeniu znajdowały się cztery osoby. Jedna z nich trzymała w swoich małych rączkach śpiące spokojnie dziecko, które spało spokojnie czując się bezpiecznie.

- Nie bój się nie pozwolę cię skrzywdzić malutka.- Powiedziało to jakieś dziecko. Spokojnym głosem.

- Jak ma na imię?- Zapytał się Staruszek, który przez ową wioskę nazywany był III Hokage. Zerkną na białą karnacje dziewczynki, która trzymał kurczowo palca owego chłopca.

- nie jest tu to napisane.- Powiedział spokojnie żółto włosy meszczyzna trzymając w swoich rękach owy list.

- Minato musimy nadać jej jakoś na imię.- Powiedziała zapłakana czerwonowłasa kobieta rękę trzymała na swoim zaokrąglonym już brzucha.

- Hai wiem o tym Kushino. Powiedział podchodząc do dziecka odsłaniając delikatnie jego twarzyczkę.

- Lecz nie mam pojęcia, jakie?- Dodał a kila kropel spadło na twarz dziecka, co sprawiło, że zmarszczyło czółko i zaczęło płakać.

- Wiem niech się nazywa Ayako– Powiedział chłopiec z szerokim na twarzy uśmiechem.

- Dobrze niech się tak nazywa. – Powiedzieli pozostali w pomieszczeniu.